Eskisi Kadar

Eskisi kadar ağır değil artık

Bir an geldi ve hissizleştim

Kendime hayrım olmayan bir çağı kapatıp diğerine geçtim

Başa çıkamadığım dertlerimle yüzleşmek yerine

Bana yapılan kötülükleri anlamayı seçtim

Hak vermeye çalışırken kendimden vazgeçtim

Empati insanın kendine sapladığı bir bıçak

Başımıza ne geldiyse sevmeye çalışmaktan

Kabul etmek zor ama

Kimse kimsenin hayatının anlamı değil

Ben seninle hayatımın bir kısmının iyi bir şeyi oldum

Tamamlanmak isterken yarım kalıp kayboldum.

Çok hayal kuruyoruz sebebi bu

Renkli kalemlerimizi alıp

Bütün kötü şeylerin üstünü karalıyoruz

Kağıtta olunca saklaması kolay

Pembe güneş mi olur

Ya sarı ağaç?

Oluyor işte

Herkes inanıyor

Ben inanıyorum.

Bir gün son kez boyadık o defteri

Hiçbirimizin haberi yok

Kalemleri bıraktık

Ve usulca kalkıp masanın başından

Farkına vardık

Eskisi kadar ağır değil artık.