Bir gün kırmızı tokalı çocuklar
İp atlayıp, türküler söylerken
Bir ayrılık cümlesine özne oldum ben
Gitmeyi çoktan kafasına koymuş
Ağıt yakmak yerine çiçekler ekilen afilli bir cümlenin tam ortasına konuldum
Herkes farkında olarak ya da olmadan aynı şeyi söylüyor
Ben duyduğum her şeyin kötü yanlarını elimle itiyor
Kalanları avazım çıktığınca bağırıyordum
Gülhane parkındaki çocuklara umudun şarkılarını söyleyip
Güneşin kızılçamları öptüğü yerde
Kendinden on yüz bin defa emin biri gibi
Aynı şeyi defalarca tekrar ediyordum
Bulutlar diyordum bulutlar
Beyaz değil karamelli!
Sen bulutlar ne renk bilir misin?
Comments