Nedenini bilmem ama
Ne zaman başbaşa kalsam kendimle
Bir tarafımın eksik olduğuna inanır
Tutup kendimi kolumdan
İçimdeki beni tamamlamaya götürürüm
Bir kahve içeriz önce
Sonra Galata Kulesini gören bir apartmanın önünden geçeriz birlikte
Gülümsemeler dar sokaklara dökülürken
Koca şehrin nefretini hiçe sayıp
Adımlarımızı atmaya devam ederiz arnavut kaldırımlarında
Tüm söylenecekleri boş verip
Bu geceyi düşüncelerin nezaretinde geçirmeyi şans belleriz
Cebimize bir kaç kelime koyup bir mısraya uyabilmenin hayalini kurarız
Neden kimse tam değil diye düşünmeden edemeyip
Yarı gizli,
Yarı saklı,
Yarı ağlamaklı yolumuzda yürürüz
Sonra bir gün
Ben
Bizzat kendimleyken
Ve kendimdeyken
Bir şey olur
Dünya durur
O aydınlık fuarların ışıkları kararır
Herhangi bir evde,
Herhangi bir kapı,
Çalınmayışına üzülür,
Bir çocuk oyununu yarıda bırakır
Bir kuş susar
Bir insan uyanır
Ve ben
Bizzat kendimleyken
Eksik kalmaya ikna olurum
Kendimi olduklarımla tam kabul edip
Yoluma koyulurum.
Comments