Lise 2’de bir şiir yarışmasında okumuştum Cahit Sıtkı’dan otuz beş yaş şiirini.
“Yolun yarısı eder”
Nüfus müdürlüğüne göre yolun yarısındayım bugün itibariyle.
Şanslıyım.
On beş yaşında platonik aşk hikayelerimi dinleyen arkadaşlarım hala yanımda ve benim anlattığım şeylere hala gülüyorlar.
Parasal karşılığı olmayan dostluk hesabımı göz ardı edilmeyecek kadar doldurmuşum.
Şanslıyım.
Çünkü hayatın bana göre çok olan zamanlarında şükretmeyi bilmemi sağladı çevremde gördüklerim. Sizin sağlığınız önemli! Ama ondan daha önemli bir şey varsa o da çocuğunuzun sağlığıymış mesela. Bunu öğrendim.
Şanslıyım!
Ölmeme gününü kutluyorum ikinci yeni şairlerinin. Eskiden niye okumadım bu şiirleri diye çok kızardım kendime ama aslında Turgut Uyar’ın göğüne bakıyor Cemal Süreya’nın Afrika hariç bütün kara parçalarında acemi cümleler kuruyormuşum.
Şanslıyım!
Hayallerim var hala. Bugün cebimde otuz dört koca sene ile otuz beşinci yaşımın ekmeğine çikolata süreceğim.
Daha fazla gülüp daha çok düşüneceğim güzellikler üzerine.
Oturduğum yerden alkışlayacağım sahnedeki beni.
Olduğu gibi kabullenip tadını çıkaracağım aldığım nefesin.
Bu yaşa gelmemi sağlayan herkese teşekkür edip bir kişiyi daha gülümsetmenin, bir kişiyi daha mutlu etmenin yolların aramaya devam edeceğim.
Kendime giden yolculuğun en güzel koltuğunda oturuyorum.
Bir sonraki durakta daha çok sevmek dileğiyle.
Görüşmek üzere..
Commenti